Mijn appartement in Ouijjane

Het rapport dat elke maand van mij verwacht wordt is af dus heb ik wat tijd om deze blog aan te vullen. Er is ondertussen een hoop gebeurd met als climax het vinden van een schitterend logement! Laat ik met het begin beginnen want het is een ingewikkeld verhaal:

Oorspronkelijk hadden we het idee om een huisje naast de bureau in Ouijjane op te knappen. Zo heel bouwvallig was het niet maar er waren toch wel wat kosten aan. Tel daar nog eens bij dat alle meubels, keukengerief, edm gekocht moest worden en de kost werd toch wel aanzienelijk (vele kleintjes maken één groot). De kost was één probleem, het andere probleem was de administratieve molen waar we door moesten: Brussel had een huurcontract nodig terwijl de Marokkaanse wet een huurcontract bij het gebruik van een administratief gebouw (want zo staat het huisje ingeschreven) verbood. Na heel wat over- en weer gebel en gemail, zag ik effe door de bomen het bos niet meer zodat ik op een rustige zaterdag besloot een brommerke te huren en naar Ouijjane te tuffen om daar een ander logement te zoeken. Niet dat ik ooit al met een brommer heb gereden maar na de uitleg van de zeer gedienstige brommer-verhuurder en een test van twee toertjes in de straat zonder te vallen, voelde ik me wel in staat voor mijn toch van 28km. Zo moeilijk blijkt brommerrijden inderdaad niet te zijn want ik kwam heelhuids aan in Ouijjane (de brommer verloor een pedaal maar ok, das niet zo belangrijk). Op naar de gemeente (die zijn hier open op zaterdag) met de mededeling: 'zeg, ik wil hier een huis huren in de buurt, weten jullie iets?'. En tot mijn verwondering (want ik had er niet echt veel hoop op) waren er inderdaad nogal wat huizen beschikbaar. En met ontstellend lage huurprijzen: niet meer dan 500DH (zo'n 50euro) de maand! Na één huis bezocht te hebben en een aantal afspraken te hebben gemaakt voor andere huizen, brommerde ik terug naar Tiznit. Ahja, nog vergeten te vertellen: tijdens dat huizenbezoek heb ik zo'n 10km piste (een weg van zand en stenen) gereden. Dat was andere koek! Waarschijnlijk heb ik een goeie beschermengel en mijn fietskwaliteiten (ahum) zullen er ook wel mee te maken hebben :)De volgende dagen bleek de huizenzoektocht toch wat tegen te vallen: te groot, te klein, te warm, te koud, bezet,... maar twee dagen later kwam ik op de bus mijn huidige huisbaas tegen. Hij vertelde dat hij een oud, traditioneel huis had en dat ik zeker een kijkje mocht nemen. Hij zei er ook bij dat hij mij ten allen koste zou helpen want zijn dochter was gestopt met studeren omdat ze geen degelijke verblijfplaats had en omdat ik in dezelfde situatie zat (nu ja, volgens hem, zo penibel was mijn situatie nu ook weer niet) zou hij me helpen. De volgende dag belde ik zijn dochter Hasna, een supersympathiek meisje van 18 en samen met Abdo, haar broer van 15 gingen we het huis bekijken. Tja, dat huis was wel speciaal, echt traditioneel enzo met deurtjes van 1m maar echt bewoonbaar zou ik het toch niet willen noemen... Ik overlegde met Hasna, die trouwens vanaf het begin tegen me zei dat het huis geen goeie plek was om te wonen, dat ik met haar vader zou praten maar dat ik het zonder grote opknapwerken toch niet echt zag zitten. Geen probleem, Hasna en Abdo zeiden dat ik bij hen mocht wonen tot het in orde was. Ik was daar niet zo'n voorstander van maar goed... Aangekomen bij het huis (villa!) viel mijn blik op de garage: een grote, open ruimte met niet al te veel licht maar niet te warm en gemakkelijk in te richten. En ze werd duidelijk niet gebruikt. Maar ja, ik kon moeilijk zeggen 'zeg, hè, mag ik niet in jullie garage wonen?' ;) Leuk voor mij had Abdo hetzelfde idee want hij zei zijn vader dat ze toch de garage konden inrichten voor mij. En zijn vader ging akkoord! Zalig! Dus zo kwam ik aan een plek om te wonen: een garage (eigenlijk gewoon de gelijkvloers) van een huis met een toffe familie op de eerste verdieping, een ezel (voor het transport), een hond (op mee te spelen), 5 kippen (voor de eieren) en 5 schapen (om op te eten). In mijn ogen een paradijs!

Bleek dan nog dat de eigenaar, meneer Ahmed, heel vriendelijk is en goed gekend in het dorp, dat hij met zijn familie 16 jaar in Casablanca had gewoond, dat ik goed opschoot met Hasna en dat de moeder zich als doel gesteld had me vol met eten te stoppen. Dus behalve een logement had ik ook nog eens een volledig huishouden erbij gekregen (waar ik zeker niet van wil profiteren maar wat toch gemakkelijk is als je een hele dag gewerkt hebt). Zelfs mijn kleren worden gewassen (want ze vinden dat te veel werk voor mij als ik al een hele dag werk). En voor het eten mag ik bijdragen wat ik wil want 'ik betaal toch al de huur'. Ja, een huur van 600DH de maand die niet eens door mij betaald wordt en waarvan ik 400DH de maand voor de aankoop van meubels enzo mag besteden. Allé, kortom, een familie zoals je ze bij ons niet meer tegenkomt!

Na de administratie in orde te hebben gebracht, ging ik met Hasna en haar moeder meubels voor een salon en een slaapkamer kopen en wat spullen voor de keuken. En drie dagen later had ik mijn eigen slaapkamer en een supersjieke salon. Er wordt dit weekend een lavabo geïnstalleerd (een wc was er al en ik gebruik de douche op het 1e verdiep) en ook de keuken is min of meer in orde (ik moet nog een tafel zoeken en een frigo krijg ik van hen maar that's it).

Deze week moet ik nog elke dag over en weer met de bus (of de taxi als ik de bus gemist heb) naar Tiznit maar vanaf volgende week bevindt de bureau zich op 3km van mijn 'appartement'. Een perfecte afstand om met de fiets af te leggen dus (had de tweede week dat ik hier was al een MTB gekocht). Ik heb wat lang moeten wachten voordat ik een plek gevonden had maar twas echt wel de moeite waard: zalig veel geluk gehad om zo'n logement als dit te vinden!Het volgende verhaal wordt een verslag van de Ramadan, die maandag begint. Ja, das dus wel een consequentie als je min of meer bij een marokkaanse familie inwoont. Ze laten me volledig de vrije keuze ('wij zijn dat gewoon en hebben vakantie maar voor jou gaat dat moeilijk zijn hoor') maar ik ga de uitdaging graag aan! (en gelukkig kan ik er gewoon mee stoppen als ik te vaak flauwval ofzo ;) )

(foto's van het huis en van Mr. Ahmed, zijn vrouw en kinderen volgen volgende week)