Aglou

't Is er dan toch eens van gekomen, met de fiets naar Aglou, een strand dat op zo'n 15km van Tiznit ligt. De helft van de mensen raadde het af, de andere helft raadde het aan. Ik kon dus mijn eigen beslissing nemen :) Een zondagmorgen, niet te warm, goed ontbeten en dan op mijn mountainbike gesprongen op weg naar de zee. Het landschap verandert van woestijnige vlakte naar woestijnige heuvels maar de weg is gelukkig min of meer vlak. Overigens ook volledig geasfalteerd dus niet echt een uitdaging voor mijn mountainbike. Nog een nadeel is dat alle auto's eens toeten als ze er aan komen en dat ze dan verwachten dat ik even opzij ga. Tja, aangezien dat hier de wet van de sterkste geldt, doe ik dat dan maar. De eerste week dat ik in Marokko was, stak ik gewoon mijn hand op als er ene toette met de bedoeling te zeggen: hier ben ik dus kijk een beetje uit waar je rijdt. Maar dat heeft dus geen enkele zin, ik spring dus maar uit de weg zoals de rest van de mensen hier. Eén keer liet iemand me oversteken maar dat was een Fransman ;)

Na minder dan een uur bereik ik mijn doel: de zee en het strand! De zee ligt vlak achter de bergen, dus op het moment dat je denkt dat je nog uren moet rijden voor je uit de bergen bent, zie je plots de zee. De eerste keer dat ik hier kwam, was ik daar echt verbaasd over: in België heb je mooi geordend: bergen, vlakte, zee maar de wanorde van Marokko heeft zelfs de natuur overtuigd: vlakte, bergen, zee :) . Mijn fiets heb ik in bewaring gegeven bij de auto-parkwachter vanuit de redenering: als die op auto's kan passen, kan hij ook wel op fietsen passen. Hij heeft mijn velo'ke vastgemaakt aan zijn eigen fiets en ik moest zelfs niets betalen toen ik hem weer kwam afhalen! Zelfs toen ik hem probeerde te overtuigen met : 'oui, mais les voitures doivent payer et mon vélo, il est ma voiture' wou hij niets hebben. Owkee, ook goed, merci en tot de volgende keer :)

Aglou is eigenlijk een mini-Oostende met zijn wandeldijk met cafés, restaurants en kleine shops. Er is een kermis met botsauto's, een schietkraam en een reuzerad dat veel te snel draait. Op het strand zie je parasols en tentjes in alle kleuren. Al te druk is het er niet maar in de namiddag en 's avonds komt er bijhoorlijk wat volk van de koelte genieten. Want ja, we zijn aan de zee, dus het is hier frisser en het waait hier harder dan in Tiznit. Het strand is een familiestrand, anders dan in Agadir zie je hier weinig europese toeristen maar des te meer marokkaanse toeristen of gewoon families die een dagje uit zijn. Om je een idee te geven van de sfeer. Naast mij liggen drie jongens te zonnen (er zit wel vijf meter tussen ;) ), achter mij zitten twee vrouwen in djellaba voor een tentje, voor mij spelen vijf mannen van rond de 25 en een ouwe meneer met een hawaishort en pet voetbal. Wat verder zijn een aantal meisjes in minijurkjes voetbal aan het spelen met enkele jongens. Een meisje in bikini en een meisje in djelebba en hoofddoek zijn samen schelpen aan het zoeken. Naar mijn bescheiden mening, geeft een strand als dat van Aglou een mooi beeld van de diversiteit van de marokkaanse bevolking. Want dat hebben ze me hier heel snel bijgebracht: trek geen conclusies aan de hand van iemands kleding: een meisje dat in bikini rondhuppelt is niet noodzakelijk 'vrijer' (naar onze normen) dan een meisje met hoofddoek en djelebba!

Voor mij zijn deze binnenlandse verschillen interessant en leerrijk maar ook verwarrend. Net als iedereen heb ik de neiging te veralgemenen en ik zoek dan ook onbewust naar ' de marokkaan' of 'de marokkaanse'. Al was het maar om de cultuur beter te leren kennen, gepaster te kunnen reageren,... Maar dat is hier dus onmogelijk. Zoals iemand van Casablanca me zei: als ik Ouijjane zie, is dat voor mij ook een cultuurschok hoor! Inderdaad, ik heb zo het idee dat hier nogal veel verschillende culturen tesamen zijn, dat hier veel verschillende mentaliteiten, meningen, ideeën naast elkaar leven. Dat maakt het soms moeilijk omdat ik telkens ik iemand ontmoet, moet afwachten hoe hij of zij denkt. Want ondanks de varieteit aan denken, denk ik blijkbaar toch weer anders dan de anderen...

Zo logisch het is gelijkenissen te willen vinden, zo onlogisch het is verbaasd te zijn verschillen te vinden ;)