Marokko

Reeds in het vroegste der tijden, toen de dieren nog spraken wou ik al ontwikkelingssamenwerker worden. Meer specifiek: 12 jaar geleden, toen ik 12 was. En de directe aanleiding: er kwam iemand van Artsen zonder Grenzen spreken in de klas. En ik was verkocht, heel simpelweg want dat was wat ik zocht: kunnen werken met een passie. Voor mij niet zo maar bureauwerk of nieuwe soepjes uitvinden maar 'the real stuff'. Of wat ik toch beschouwde als 'the real stuff'. Ik heb het altijd jammer gevonden dat de tijd der missionarissen voorbij is. Ben oui, vanuit een kinderlijke visie op hun werk en leven dan, maar toch, de spirit om samen tot een goeie wereld te komen (en er tevens lekker tegen aan te schoppen 'opdat het wat beweegt') dat zit er in bij mij. Part of my soul, partie de mon âme, il faut l'accepter et faire sa vie avec!